Wpływ intensyfikacji leczenia w pierwszym roku po rozpoznaniu cukrzycy na powikłania i śmiertelność
Zjawisko „pamięci metabolicznej” rozpoczyna się już w pierwszym roku od rozpoznania choroby i jest zależne od kontroli glikemii1.
Kontrola glikemii w pierwszym roku od rozpoznania choroby jest ściśle związana z ryzykiem wystąpienia powikłań i śmiertelnością1.
Pacjenci z poziomem HbA1c ≥6,5% (≥48 mmol/mol) w pierwszym roku od rozpoznania cukrzycy mieli o prawie 20% wyższe ryzyko zdarzeń mikronaczyniowych i makronaczyniowych niż pacjenci z poziomem HbA1c <6,5% (<48 mmol/mol) w tym samym okresie (HR 1,204)1.
Dłuższe okresy poziomu HbA1c ≥8,0% (≥64 mmol/mol) w pierwszym roku od rozpoznania cukrzycy są związane ze zwiększonym ryzykiem zdarzeń mikronaczyniowych i śmiertelnością, natomiast poziom HbA1c ≥9,0% (≥75 mmol/mol) w pierwszych 4 latach od rozpoznania choroby jest związany ze zwiększonym ryzykiem zdarzeń makronaczyniowych1.
Ryzyko śmiertelności zwiększało się również u pacjentów z wyższym stężeniem HbA1c w pierwszym roku. Pacjenci z poziomem HbA1c od 7,0% do 8,0% (53 do 64 mmol/mol) mieli o 29% wyższe ryzyko śmiertelności, a ryzyko to wzrastało do 32% przy poziomie HbA1c ≥9,0% (≥75 mmol/mol) w pierwszym roku po rozpoznaniu choroby1.
HbA1c: Hemoglobina glikowana
HR: Współczynnik ryzyka
REFERENCJE
1. Laiteerapong N et al. The Legacy Effect in type 2 diabetes: Impact of early glycemic control on future complications (The Diabetes & Aging Study). Diabetes Care. 2019; 42: 416–426.
PL-NON-00178
