Pacjentka Patrycja – ukończono

Patrycja przyszła do swojego lekarza na rutynową wizytę kontrolną. Jej stężenie HbA_1c to 8,7% (72 mmol/mol). Ma wysoki wskaźnik BMI (36 kg/m²). Lekarka zadaje jej pytania na temat stylu życia, diety oraz aktywności fizycznej. Patrycja musi przejąć kontrolę nad własnym stylem życia, co może stanowić wyzwanie. Lekarka motywuje ją do modyfikacji stylu życia. W najnowszym raporcie dotyczącym wspólnego stanowiska ADA/EASD znajduje się zalecenie, aby w przypadku pacjentów z otyłością podjąć wysiłki mające na celu obniżenie masy ciała, obejmujące zmianę stylu życia, stosowanie leków oraz interwencje chirurgiczne. Z tego powodu zaleca się, aby podczas każdej wizyty omawiać z chorymi na cukrzycę typu 2 modyfikację stylu życia¹.

Zwiększenie aktywności fizycznej skutkuje poprawą kontroli glikemii, dlatego należy zachęcać do niego wszystkich chorych na cukrzycę typu 2¹. Bieganie, spacery, jazda na rowerze, w tym stacjonarnym, pływanie, trening oporowy i joga to zalecane aktywności¹.

Patrycja wstydzi się swojego ciała. Dlatego lekarka podjęła decyzję o skierowaniu jej do psychologa oraz trenera personalnego w celu zmotywowania jej do wprowadzenia tych zmian w stylu życia. W oświadczeniu dotyczącym stanowiska ADA w sprawie opieki psychospołecznej nad chorymi na cukrzycę znajduje się informacja, że opieka skoncentrowana na pacjencie ma kluczowe znaczenie dla uzyskiwania optymalnych rezultatów medycznych oraz dobrego samopoczucia psychicznego². Opiekę psychospołeczną należy zintegrować ze zindywidualizowaną opieką medyczną i zapewniać każdemu choremu na cukrzycę w celu optymalizacji rezultatów zdrowotnych oraz jakości życia związanej ze stanem zdrowia².

Pacjenci są również zachęcani do podjęcia wysiłków w celu zmiany diety na lepszą, w tym na śródziemnomorską, DASH lub niskowęglowodanową¹. Patrycja preferuje dietę na bazie węglowodanów. Dlatego lekarka skierowała ją do dietetyka. Zrobiła to jednak dopiero podczas kolejnej wizyty kontrolnej, aby pacjentka nie poczuła się przytłoczona zbyt wieloma zadaniami do wykonania podczas pierwszej wizyty.

Lekarka podjęła również decyzję o zastąpieniu SU agonistą receptora GLP‑1, ponieważ pochodne sulfonylomocznika są związane z przyrostem masy ciała¹. Agoniści receptora GLP‑1 stymulują wydzielanie insuliny i zmniejszają wydzielanie glukagonu w sposób zależny od stężenia glukozy¹.

Jeżeli u Patrycji nie dojdzie do trwałego obniżenia masy ciała po zastosowaniu racjonalnych metod niechirurgicznych, w jej przypadku konieczne będzie rozważenie operacji bariatrycznej. W raporcie dotyczącym wspólnego stanowiska ADA/EASD z 2018 r. znajduje się informacja, że operacja bariatryczna to zalecana opcja terapeutyczna w przypadku osób dorosłych cierpiących na cukrzycę typu 2, u których 1) wskaźnik BMI wynosi ≥ 40,0 kg/m² lub u których 2) wskaźnik BMI mieści się w zakresie 35,0–39,9 kg/m² i którzy nie uzyskali trwałego obniżenia masy ciała i poprawy w odniesieniu do chorób współistniejących z wykorzystaniem racjonalnych metod niechirurgicznych¹.