Diagnostyka pogłębiona/inwazyjna
Celem etapu diagnostyki pogłębionej jest:
- Pełna charakterystyka guza, w tym:
- szczegółowa ocena patomorfologiczna z określeniem typu utkania ( rak drobno- lub niedrobnokomórkowy) i podtypu niedrobnokomórkowego raka płuca (rak płaskonabłonkowy, rak gruczołowy, postać mieszana, nieokreślony podtyp (NOS)
- kompleksowa analiza biomarkerów predykcyjnych w zakresie zgodnym z aktualnym programem lekowym Ministerstwa Zdrowia ( obecnie mutacje genu EGFR, rearanżacje genów ALK i ROS-1, ekspresja białka PD-L1 (tylko choroba uogólniona). Ocena biomarkerów predykcyjnych jest obligatoryjna u każdego chorego na NDRP w III i IV stopniu zaawansowania (chorzy nieoperacyjni); jest to warunkiem prawidłowego zaplanowania terapii, w tym kwalifikacji do nowoczesnych form leczenia.
Jakość i konkluzywność badań patomorfologicznych i molekularnych w znacznym stopniu zależy od jakości i objętości/ilości pobranego materiału biopsyjnego oraz prawidłowego zabezpieczenia bioptatów.
Materiał do badań molekularnych należy pobierać równoczasowo z próbkami do oceny patomorfologicznej, niekiedy już na etapie diagnostyki wstępnej. Jednorazowy zabieg endoskopowy/biopsyjny powinien być źródłem dobrej jakości bioptatów koniecznych dla rozpoznania mikroskopowego, diagnostyki molekularnej, jak również patomorfologicznej oceny stopnia zaawansowania nowotworu.
Umiejętności i doświadczenie zespołu oraz jakość i dostępność aparatury endoskopowej i biopsyjnej ma kluczowe znaczenie1.
2. Pełna charakterystyka stopnia zaawansowania nowotworu (staging), w tym:
- badania obrazowe ( w uzupełnieniu badań z etapu diagnostyki wstępnej jak tomografia komputerowa głowy, PET-CT, NMR)
- patomorfologiczna ocena stopnia zaawansowania nowotworu w oparciu o materiały biopsyjne pozyskane podczas endoskopii (EBUS, EUS)
3. Pełna charakterystyka stanu ogólnego chorego, w szczególności ewentualnych chorób współistniejących (zwłaszcza układu oddechowego i krążenia), ich zaawansowania i stopnia kontroli farmakologicznej:
Proces diagnostyczny na etapie diagnostyki wstępnej i pogłębionej, w szczególności procedury inwazyjne i obrazowe powinny być szczegółowo zaplanowane w zakresie terminów, ale również kompetencji i wyposażenia ośrodków klinicznych. Pozwoli to uniknąć nieuzasadnionej zwłoki oraz konieczności powtarzania badań z powodu ich niedostatecznej jakości1. To samo zastrzeżenie dotyczy diagnostyki patomorfologicznej i molekularnej1.
