Hipoglikemia jest głównym czynnikiem ograniczającym w intensywnym wyrównaniu glikemii u pacjentów z cukrzycą
Terapia pochodnymi SU wiąże się z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii2.
Epidemiologię hipoglikemii badano w największym światowym badaniu w warunkach rzeczywistych, o nazwie InHypo-DMPQ przeprowadzonym w Kanadzie3.
W ramach badania InHypo-DM kwestionariusz dla osoby z cukrzycą (InHypo-DMPQ) został wysłany online do krajowej próby Kanadyjczyków (≥18 roku zycia) chorujących na cukrzycę typu 1 (T1DM) lub cukrzycę typu 2 (T2DM) leczonych insuliną i/lub środkami pobudzającymi wydzielanie insuliny. Łącznie 552 osoby (T2DM: 83%; T1DM: 17%) wypełniły kwestionariusz3.
Hipoglikemia występowała często u osób z T2DM, przy czym około 62% uczestników z cukrzycą typu 2 podało, że doświadczają ≥1 epizodu hipoglikemii, przy średniej częstości ich występowania wynoszącej 30,4 epizodu na osobo-rok. Częstość występowania zdarzeń niemających charakteru poważnego wynosiła 28 epizodów na osobo-rok3.
Wyniki tego badania sugerują, że częstość występowania hipoglikemii wsród osób dorosłych chorujących na cukrzycę i przyjmujących insulinę oraz/lub środki pobudzające wydzielanie insuliny jest wyższa niż wcześniej sądzono, zwłaszcza u pacjentów z cukrzycą typu 23.
Częstość występowania hipoglikemii była także badana we Francji, w obserwacyjnym, prospektywnym, wieloośrodkowym badaniu w warunkach rzeczywistych przeprowadzonym wśród pacjentów przyjmujących pochodne SU lub sitagliptyne, w obu przypadkach w skojarzeniu z metforminą. W analizie ujęto 2607 z 3454 kwalifikujących się pacjentów, z których 1874 otrzymywało leczenie skojarzone metforminą i sitagliptyną, a 733 pacjentów otrzymywało pochodną SU w połączeniu z metforminą. Pierwszorzędowym punktem końcowym była długość leczenia sitagliptyną lub pochodną SU w skojarzeniu z metforminą4.
Mediana długości trwania leczenia wyniosła 43,2 miesiąca dla terapii skojarzonej sitagliptyną i metforminą, o połowę krócej trwało leczenie skojarzone pochodnymi SU i metforminą (20,2 miesiąca), co stanowi istotną statystycznie różnicę między obiema grupami (P<0,0001)4.
Wyniki badania pokazały, że o ile skuteczność, mierzona za pomocą porównania wartości HbA1c, była podobna w przypadku obu terapii skojarzonych, to czestość występowania hipoglikemii była niższa w grupie pacjentów otrzymujących sitagliptynę i metforminę niż w grupie leczonej pochodnymi SU i metforminą (odpowiednio 9,7% wobec 21%)4.
SU: Sulfonylomocznik
Przed przepisaniem leku Januvia® (sitagliptyna) proszę zapoznać się z pełną charakterystyką produktu leczniczego (ChPL).
REFERENCJE
1. Nilsson M, Jensen N, Gejl M, et al. Experimental non-severe hypoglycaemia substantially impairs cognitive function in type 2 diabetes: a randomised crossover trial. Diabetologia. 2019;62(10):1948–1958.
2. Davies MJ, D’Alessio DA, Fradkin J, et al. Management of Hyperglycemia in Type 2 Diabetes, 2018. A Consensus Report by the American Diabetes Association (ADA) and the European Association for the Study of Diabetes (EASD). Diabetes Care. 2018;41(12):2669–2701.
3. Ratzki-Leewing A, Harris SB, Mequanint S, et al. Real-world crude incidence of hypoglycemia in adults with diabetes: Results of the InHypo-DM Study, Canada. BMJ Open Diabetes Res Care. 2018;6(1):e000503.
4. Valensi P, de Pouvourville G, Benard N, et al. Treatment maintenance duration of dual therapy with metformin and sitagliptin in type 2 diabetes: The ODYSSEE observational study. Diabetes Metab. 2015;41(3):231-38.
PL-NON-00237
